Dorro Veen is filosoof van alledag. Haar ouders zagen die naam ooit op een reclamebord langs de snelweg. Dorro betekent goud. Voor haar is vertrouwen goud waard. Zowel geven als ontvangen. Ze ontdekte dat in een cursusgroep. Waar je samen leert en iets probeert. Je kent elkaar niet en durft toch kwetsbaar te zijn. Dat is precies waar ze van houdt. Ze zou dan ook het liefst haar hele leven in een cursusgroep willen zitten.
​​
Na haar studie filosofie en jaren in het creatieve onderwijs en de theaterwereld werkt ze nu als trainer, praktisch filosoof en als wrap-uppist (dagafsluitingen). Ze helpt groepen met filosofisch denken, zelfreflectie, vertrouwen en presenteren. En ze maakt dagafsluitingen, ze vat op haar luchtige manier samen wat er gebeurt. Ze vertrouwt haar publiek en deelnemers, van gedetineerde tot ambtenaar, van puber tot bejaarde. Ze komt zonder harnas; zo kan ze je echt ontmoeten.
​
Kijk op de aanbodpagina voor wat dit concreet kan betekenen,
bekijk haar CV, of lees hieronder hoe ze zelf het begin van haar training beschrijft. Ik kijk rustig naar de groep, naar een aantal gezichten en glimlach wat. Dan begin ik. ‘’Vanmorgen zat ik in de trein en bedacht ik dat ik het vandaag met jullie hélemaal anders ga doen. Ik ga mezelf niet voorstellen. Nee, jullie mogen alles aan mij vragen en ik zal antwoorden.’’ En dan komen de vragen of er is een lange stilte die sommigen spannend vinden en ik enorm boeiend. Als het stil blijft, glimlach ik weer en ga ik specifieke mensen aanwijzen. Soms heeft diegene dan nog steeds geen vraag, dat is geen enkel probleem, dan probeer ik een ander. Maar meestal komen de vragen dan wel. En ik leer de groep kennen, omdat ik de vragen altijd terugstel. Vragen over woonplaats, leeftijd, diepste angsten en zelfs over mijn liefdesleven komen voorbij. Vaak heb ik op gemengde mbo’s gedoceerd. Dat ik queer ben, was soms een gespreksonderwerp; dan duurde ‘het voorstelrondje’ opeens een stuk langer. Ik ontmoet degenen die moeite hebben met iets, bijvoorbeeld met mijn geaardheid, precies daar waar ze staan, zonder oordeel. We hebben het er even over en erna vraag ik of we het gaan redden, de komende anderhalf uur samen in een zaal, ondanks dit verschil. Het antwoord is altijd ‘ja’.
